منت خدای را که توفیق را رفیق راه نمود تا باز ساعتی را در جوار خواجه اهل راز، زبان غیب گوی جانهای مشتاق، حافظ عزیز خلوتی دلخواسته اختیار کنیم و سنگ تیره دل را به نور تربتش روشن نموده، تلالو عشق و شوق را در گرد تربت پاکش به جان تشنه بی تاب بنوشانیم و سفره دل بر محرم اسرار غیب بگشائیم.

از کرامتش سپاسگزارم که غمکده جان به معبدش بردیم، از شراب حضورش نوشیدیم و سبکبال و دل آرام باز گشتیم.

سپاس بی کران پروردگار را که در دیار این عزیز سکنی گزیده ایم و از فیض حضورش بهره مندیم.

این هم تحفه امروز (21/5/86) حافظ عزیز ، تقدیم به وجود عزیز شما

یا لطیف

محتاج  یک  نگاهم  یارب  عنایتی  کن

مشتاق  یک  گناهم  یارا  کرامتی  کن

هر  شب  به  امید  سحر  در  آرزویت  در  تبم

وقت  سحر  یارب  بیا  ما  را  تفضلی  کن

بس بی قراری ها که در ایام هجران می کنم

وصلی  رسان  در کوی  خود یارب محبتی کن

یاران همه رفتند و  من تنها به جا ماندم هنوز

ای  مهربان  و  با کرم،  ربّا ، کرامتی  کن

در  وادی  نامردمی  افتاده ام  غرق  گناه

ای  یاور  بی  یاوران،  خوبا ، سخاوتی  کن

عمری همه در غفلتم، نادان و در شور و شرم

محبوب  و  جانانم  بیا  لطفی  به  مانده ای کن

جانم  حضور  دائمت  هر  شب  طلب از من کند

من  ناتوان  و  عاجزم  ربّم،  هدایتی  کن

در حسرت یک جرعه می دارم به دل آهی چنان

ای  ساقی  مستان  بیار  جامی  سقایتی  کن

دانی  چرا  من  ناتوان  و  عاجزم  در  کوی  تو

من تشنه ام، از جام خود یک لب ترم، دمی کن

ای عالمی  مشتاق تو  در مستی و شور و نوا

مشتاق  و  مهجورم  خدا  یک  دم  کرامتی کن