باز یارم مهربانی می­کند  

طلب عشق و جوانی می­کند

باز هم چشمش شرار انگیز گشت

با من دل داده بازی می­کند

باز هم همچون گلان و بلبلان

ناز و غمزه تا که دانی می­کند

باز هم تیر از کمان ابرویش

قلب من را سیبل، دانی می­کند!

باز هم لعل لب چون غنچه­اش

فکر­ها را سخت طوفانی می­کند

باز هم با آن صدای دل فریب

در جهان من خدایی می­کند

باز هم از ناوک مژگان او

تیرها سویم روانی می­کند

باز هم آن قلب همچون شیشه­اش

میل وصل و مهربانی می­کند

باز هم برقی زند چشمان او

چشم دل را شب چراغانی  می­کند

باز هم من مانده­ام حیران که او

هر دمی میلی که دانی! می­کند

باز هم دست دعا افشانده­ام

که این پریوش میل سامانی می­کند